Przy wykańczaniu domu trzeba wybierać między gładzią gipsową, polimerową, cementową, wapienną. Która jest najlepsza?

W dawnym budownictwie raczej nie stosowano gładzi. Używano wtedy tynku cementowo-wapiennego, który miał ziarnistą strukturę. Po latach pojawiały się na ścianach dziury, rysy, wgniecenia, ściany wymagały remontu. Podczas remontu można doprowadzić ściany do estetycznego wyglądu poprzez nałożenie na nie gładzi.

Gładź gipsowa do wykończenia ścian

Gładzie gipsowe powstają ze zmielonego gipsu naturalnego albo syntetycznego. Te pierwsze mają bielszą barwę i potrzebują więcej czasu, żeby zastygnąć. Raczej nie układa się ich w miejscach, gdzie jest duża wilgotność (np. w pralniach), bo mogą odstawać i pękać. Te drugie natomiast są bardziej wytrzymałe i odporne na uszkodzenia. Gips może powodować korozję stali, dlatego warto zabezpieczyć stalowe elementy albo odizolować od gładzi. Po nałożeniu gładzi trzeba ją jeszcze szlifować. Są na rynku takie gładzie, które nie potrzebują szlifowania. Gładź nanosi się jeden raz i konieczne jest dokładne wyrównanie. Gładzie gipsowe białe są też wytwarzane z gipsu alabastrowego, przez co ich biała barwa jest bardzo intensywna. Dzięki temu używa się mniej farby.

Gładź cementowa

Dają nieco gorsze efekty niż gładź gipsowa, bo powierzchnia nie jest tak biała i gładka. Są za to bardzo wytrzymałe mechanicznie. Można ich używać tam, gdzie powietrze jest mocno wilgotne. Po nałożeniu gładzi i jej wyschnięciu nie trzeba szlifować, co oszczędzi konieczności sprzątania pyłu. Na rynku można znaleźć także gładzie cementowe białe.

Gładzie polimerowe na podłoża trudne

Te suchą mieszankę trzeba rozrobić z wodą. Można spotkać się też z takimi, które są gotowe do użycia. Mają lepszą elastyczność niż gładzie opisywane powyżej. Nadają się do stosowania na podłożach trudnych, np. ścianach, które doświadczają lekkich ruchów konstrukcyjnych. Charakteryzują się odpornością na wilgoć. Po nałożeniu trzeba liczyć się z koniecznością szlifowania.

Gładzie wapienne i gładka powierzchnia

Dobrze przyczepiają się do podłoża, dają efekt gładkiej powierzchni. Można je stosować tam, gdzie jest wysoka wilgotność. Można je szlifować, ale lepiej jest wygładzać je na mokro. Nie należy układać ich na gipsie. Są odporne na porost pleśni.

Plan układania gładzi

Gładzią szpachlową pokrywa się całe ściany oraz sufity. Nakłada się ją w postaci bardzo cienkiej warstwy. Przez to wymagane jest, aby powierzchnia była jak najbardziej prosta, bo zagłębienia większe niż 3 mm trudno jest zlikwidować. Można ją nakładać na podłożu mineralnym, także na betonie. Jeśli powierzchnia pod spodem jest równa, to można go też nałożyć na tynk cementowy, cementowo-wapienny, gipsowy, wapienny.

Przygotowanie

Zanim podejmie się decyzję o zamówieniu jakiejś ekipy remontowej, trzeba sprawdzić, jak wyglądają ściany. Jeśli rzuca się w oczy fakt, że są one bardzo nierówne, chropowate, to najpierw koniecznie trzeba nałożyć tynk podkładowy albo zrobić zabudowę z suchego tynku, czyli płyt gipsowo-kartonowych lub gipsowo-włóknowych. To przydatne rozwiązanie także, kiedy na powierzchni łuszczą się stare farby albo kiedy wcześniej na ścianie była umieszczona błyszcząca farba olejna.

Jeśli natomiast pod spodem znajduje się tapeta, którą trudno oderwać, to lepiej nie szlifować tej powierzchni. Gdyby na ścianie pojawiły się nieliczne rysy, dziury, to kilka dni przed nałożeniem gładzi można użyć szpachli. Fachowcy powinni na początku sprawdzić nośność starego tynku – w przypadku, gdy będzie on słaby, być może trzeba będzie nałożyć nowy.